بانکها به عنوان واسطه گر مالی، باید سرمایه را به پروژه ها و صنایع مختلف هدایت نموده تا از این طریق نقش مثبتی بر توسعه پایدار در جامعه داشته و به مسئولیت های اجتماعی خود عمل نمایند. اما، مدل های کسب و کار بانکی در ایران نتوانسته طوری طراحی شوند تا منافع مالی بنگاه ها و بانکها در تزریق منابع بانکی به تولید، به طور همزمان تامین شود. علیرغم تحقیقات انجام شده در زمینه مشکلات نقدینگی بنگاه های تولیدی، موضوع تضاد منافع مالی بین بانکها و بنگاه های تولیدی تقریباً مغفول مانده است. در این راستا برای شناسایی متغیر های اصلی از مبانی نظری و نظریات پشتیبان بهره گرفته شد و توسط خبرگان با استفاده از تکنیک دلفی فازی، نهایی سازی شده است. در ادامه برای شناسایی روابط موجود بین متغییرها، از پرسشنامه تکمیل شده توسط 40 نفر از  اعضای تیم چند وظیفه ای استفاده شده و نتایج پرسشنامه با استفاده از تکنیک دیماتل فازی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دهنده این است که در فرآیند توسعه بانکداری اجتماعی، نقش عوامل ارزش آفرینی پایدار، تقویت نظام بانکی و تامین مالی پروژه های پایدار، بسیار پر رنگ بوده و اثر گذاری روی عوامل تاثیرپذیر تر نظیر تخصیص بهینه منابع، شفافیت و دسترسی افراد جامعه به تسهیلات بانکی منجر به ارزش آفرینی پایدار و تخصیص بهینه منابع بانکی خواهد شد.از طرفی، این ارزش آفرینی، بستری برای رشد کسب و کارها بخصوص کسب و کارهای خرد و کوچک، فراهم شده و این موضوع منجر به توسعه کارآفرینی اجتماعی و در نهایت کاهش تعارض موجود بین بانکها و بنگاه های تولیدی خواهد شد.