دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی از مهم­ترین اهداف جوامع بشری است، در این بین نقش توسعه انسانی حائز اهمیت فراوانی بوده و انسان هم به عنوان هدف و هم به عنوان ابزار توسعه از جایگاه خاصی در طراحی و اجرای سیاست­های توسعه برخوردار است. این اهمیت وافر موجب شده تا کشور­های جهان و سازمان­های بین­المللی توجه خاصی به امر توسعه انسانی داشته باشند و عوامل تأثیرگذار بر آن را شناسایی کنند. عقود بانکداری اسلامی از جمله عواملی است که در مباحث مربوط به توسعه در اقتصاد اسلامی حائز اهمیت فراوانی بوده و می­تواند اثرات قابل توجهی را برمولفه­های توسعه اقتصادی و اجتماعی در کشورهای اسلامی داشته باشد. در این مطالعه تأثیر  عقود بانکداری اسلامی به تفکیک قرض­الحسنه، قراردادهای مبادله­ای و قراردادهای مشارکتی بر شاخص توسعه انسانی در ایران طی سال­های 1379 تا 1395 (براساس داده­های فصلی) مورد بررسی قرار گرفته است. برای برآورد اثرات متغیرها، از روش آزمون کرانه­ها و تکنیک الگوی خود توضیح­برداری با وقفه های گسترده (ARDL) استفاده شده است. نتایج رگرسیونی نشان می دهد، که عقود بانکداری اسلامی در کوتاه­مدت و بلندمدت منجربه بهبود شاخص توسعه انسانی در ایران شده است