قرض­الحسنه نوع خاصی از قرض است. اگرچه قرض­الحـسنه از جـهت فقهی و حقوقی تحت عقد قرض مطرح می­شود و همان احکام را دارد، تحقق آن شرایط خاصی دارد که آن را از دیگر موارد قرض جدا می کند. این شـرایط عـبارتند از نیازمند بودن وام گیرنده و انگیزه­های معنوی و آخرتی قرض­دهنده. تصویب قانون عملیات بانکی بدون ربا نقطه عطف قرض­الحسنه در ایران بود. «گسترش قرض­الحسنه از طریق جذب وجوه آزاد، اندوخته­ها، پس­اندازها، سپرده­ها و تجهیزات این منابع با هدف تامین شرایط و امکانات کار و سرمایه­گذاری است» یکی از وظایف نظام بانکی است. در پژوهش حاضرضمن بیان برخی مبانی قرض­الحسنه، تعاریف و مفاهیم پژوهش بیان گشته است. با تقسیم­بندی پژوهش­های صورت گرفته در 5 دسته­ی مجزا، شرح فعالیت و نتایج آن­ها مورد بررسی قرار گرفت. در پایان براساس مطالعات صورت گرفته سعی بر آن شد که برخی از نقاطی که در بحث قرض­الحسنه مغفول واقع شده است به اختصار بیان گردد. از جمله این نقاط، عدم سواد کافی فقهی نویسندگان، عدم توجه کافی به منابع اصلی اصول قرض­الحسنه (اهل بیت و قرآن)، عدم توجه به نقاط ضعف موجود در ساختار بانکداری اسلامی کشور در رابطه با قرض­الحسنه، وجود نگاه صرفا معیشتی به مسئله قرض­الحسنه، عدم وجود پژوهش­های کمی در مقوله­ی قرض­الحسنه، فقدان پژوهش­های متمرکز بر زیر ساخت­های قرض­الحسنه می­باشد