قرض الحسنه به عنوان یکی از سنت های نیکو در اسلام و یکی از عقود اسلامی است که علی رغم تأثیر مثبت و شگرف آن در اقتصاد به دلایل مختلف شاهد تضعیف و یا عدم پرداخت آن توسط بانک های و یا مؤسسات مالی و اعتباری می باشیم. قرض الحسنه به چهار صورت قابل پرداخت است که بیشترین میزان پرداخت این نوع از تسهیلات توسط صندوق به فرد و یا صندوق به صندوق می باشد. در پژوهش حاضر ضمن تبین مبانی نظری این موضوع و ارائه پیشینه تحقیق به تشریح موانع رشد قرض الحسنه و عدم ترویج آن پرداخته و در پایان ضمن نتیجه گیری از مطالب معنونه به ارائه پیشنهاد و راه های ممکن به منظور ترویج قرض الحسنه خواهیم پرداخت.