تسهیلات دهی گروهی یکی از انواع روش های مدیریت فرآیندهای تسهیلات دهی است که مؤسسات ارائه دهنده ی خدمات مالی از آن هنگام مواجه با گروهی از مشتریان (مشتریان جمعی) استفاده می کنند. این سازوکار نخست در سال 1976 میلادی توسط بانک گرامین بنگلادش به دست دکتر محمد یونس ابداع شد و سپس بانک های دیگر جهان به پیروی از گرامین بانک با توسعه یا اصلاح آن، به این روش روی آوردند. در این مقاله به بررسی انواع روش های وام دهی گروهی و الگوهای پیاده شده در دنیا پرداخته می شود. بسط و توسعه وام دهی گروهی علاوه بر ترویج فرهنگ قرض الحسنه، می تواند دسترسی دهک های پایین درآمدی را به وام و اعتبار افزایش دهد. بنابراین به کارگیری این الگوها منجر به بهبود جایگاه ایران در شاخص شمول مالی خواهد شد. شمول مالی در تلاش برای حذف موانعی است که باعث محرومیت افراد از مشارکت در بخش مالی و استفاده از خدمات آن جهت ارتقای زندگیشان می شود.