هدف پژوهش حاضر، تحلیل تاثیر رتبه ­بندی اعتباری شرکتی بر ظرفیت وام­ دهی بانک­ها با مطالعه موردی بانک قرض الحسنه رسالت بود. بدین منظور از مدل­های رگرسیونی لاجیت و پروبیت استفاده شد و اطلاعات و داده های مالی و کیفی نمونه تصادفی 350 مشتری دریافت کننده تسهیلات بررسی و تحلیل شد. این حجم نمونه از مشتریان دارای حساب منتهی به سال 1398 انتخاب شده­ اند. بدین منظور، پس از بررسی پرونده­ های اعتباری هر یک از مشتریان، 11 متغیر ارزیابی شد که نتایج نشان داد که از بین متغیرهای مورد بررسی، نوع وثیقه و نسبت بدهی دارای بیشترین اثر بر احتمال عدم پرداخت می ­باشند. همچنین، سابقه همکاری، نسبت جاری، نسبت آنی و نسبت مالکانه دارای اثر متوسط و سایر متغیرها اثر کم هستند.