اصولاً سابقه مؤسسات مالي غيربانكي (قرض الحسنه ها به عنوان اولين مؤسسات غيربانكي) به سال هاي قبل از انقلاب برمي گردد. به نظر مي رسد در فضاي پولي و مالي، خلائي احساس شده و يا نيازهايي وجود داشته است كه شبكه بانكي نتوانسته است به آن پاسخ دهد، و در نتيجه اين گونه مؤسسات رشد و گسترش يافته اند. سؤال اين است كه چرا علي رغم قدمت قوانين ناظر بر حوزه هاي پولي و مالي، مؤسساتي مثل قرض الحسنه ها و تعاوني هاي اعتباري، تا به امروز خارج از دايره نظارت قرار گرفته اند. به هر ترتيب، خلا قانوني ظاهراً مسئله اصلي نيست.گسترش روزافزون فعاليت مؤسسات مالي فاقد مجوز به مرزهاي هشداردهنده اي نزديك شده است و اين در حالي است كه هر بار، بانك مركزي جهت ساماندهي اين مؤسسات اقدام مي نمايد، علي رغم وجود قوانين و مقررات، با موانع جدي در بدنه اجرايي كشور مواجه مي شود.تصويب قانون جديد بازار غيرمتشكل پولي از يك سو و عزم جدي بانك مركزي جهت ساماندهي اين بازار از سوي ديگر، و نيز مخاطره آميز شدن فعاليت پاره اي از اين مؤسسات ما را بر آن داشت تا با آقاي تهرانفر كه مسئوليت مديريت كل نظارت بر بانك ها را در بانك مركزي به عهده دارند مصاحبه اي ترتيب دهيم. آنچه كه در ادامه ملاحظه مي نماييد متن گفتگوي دكتر علي ارشدي (عضو هيئت علمي پژوهشكده پولي و بانكي) با ايشان مي باشد.