امروزه در جوامع اسلامی به ویژه کشور ایران، یکی از نهادهای اجتماعی مهم برای پیشبرد و ترویج فرهنگ اسلامی، نهادهای مذهبی می­باشند. این نهادها در یک جامعه در قالب تشکل­ها و مؤسسات دولتی و رسمی و نیز غیردولتی و مردم­نهاد متبلور می­شوند. یکی از وظایف اصلی این نهادها، پیشگیری از جرم از طریق مبارزه با عوامل و فرایندها و یا موقعیت­ها اوضاع و احوال مؤثر در وقوع جرم و نابهنجاری اجتماعی با الگوگیری مستقیم از آموزه­های دین اسلام (قرآن کریم و سنت معصومین (ع) و ...) می­باشد. بنابراین، نهادهای مذهبی می­توانند سهم بسزایی در تأمین سعادت اخلاقی و اجتماعی یک جامعه­ از طریق خشکاندن ریشه­ها، عوامل و موقعیت­های مؤثر در وقوع جرم داشته باشند ؛ کمااینکه قانونگذار ایران نیز در قوانین و مقررات گوناگون از جمله در ماده­ی 106 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مصوب 1383 به این نقش نهادهای مذهبی رسمیت قانونی بخشیده است. اما با این وجود، این نهادها در ایفای هر چه بهتر این نقش و رسالت­شان با برخی از موانع و چالش­های قانونی و عملی متعدد مواجه ­هستند که ضرورت شناسایی و تبیین این چالش­ها و موانع و ارائه راهکارهای لازم و مناسب برای مقابله با آنها بیش از پیش احساس می­شود که در این نوشتار به این چالش­ها و راهکارهای مقابله­ با آنها پرداخته شده است.