ایجاد تشکّل های غیر دولتی برای جامعه کنونی ایران یک نیاز تاریخی است. هر چه این تشکّل ها در کشور جنبه های عینی به خود بگیرد، جامعه بیشتر به مشارکت نیروهای مردمی و حاکمیّت آن نزدیک تر شده است. وجود تشکّل ها حایلی است میان دولت و جامعه و پر رنگ کردن آن به معنی حضور بیشتر مردم و به ویژه جوانان و زنان در عرصه هاست. در گذشته صنف های پیشه وری از طریق کاروان سراها، زاویه ها در شهرها به انتقال کالاهای اقتصادی و فرهنگی می پرداختند. این رابطه، خود نشانه ای از حضور مردم داشت. امروز که ادارة امور و کشور رو به پیچیدگی و تخصص دارد، نقش فرهنگی و اجتماعی تشکّل ها در قالب تعاونی ها کارکرد دارد .مداخلات دولت در تشکّل های دولتی موجب نحیف و ضعیف شدن آنان شده است..مهم ترین معضل و مشکل تعامل دولت و تشکّل های مردمی است. تعاملات تعاونی‏ها به عنوان یک فعالیت انتفاعی و صندوق های قرض الحسنه به عنوان یک فعالیت غیر انتفاعی با دولت در این جا مورد بررسی قرار گرفته‏اند.